Niebieskie Światło

Skutki działania promieniowania optycznego na organizm człowieka

W życiu codziennym jesteś narażony na niebieskie światło promieniujące z wielką energią.
Owo światło emitowane jest nieprzerwanie przez płaskie wyświetlacze takie jak monitory, smartfony, tablety jak również lampy ledowe.
Niebieskie światło jest częścią światła widzialnego, jednakże z racji tego, że znajduje się blisko spektrum ultrafioletu osiągającego długość 400-500 nm, jest tak silne, że agresywnie oddziałuje na nasze oczy.

Jeśli niebieskie światło przeniknie przez standardową powłokę antyrefleksyjną, formuje obraz nie w samej siatkówce lecz przed nią.
Przeszkadza w ten sposób Twoim oczom w uformowaniu wyraźnego obrazu. Co więcej, ponieważ mięśnie Twoich oczu nieprzerwanie kurczą się i rozluźniają w celu właściwego zogniskowania, odczuwasz ich zmęczenie i w efekcie dyskomfort.

Jeśli twoje oczy wystawione są na działanie niebieskiego światła przez dłuższy okres czasu, możesz cierpieć na słabe widzenie z powodu przyspieszonego starzenia się siatkówki.
Napięcie jest podwyższone. Tętno oraz temperatura Twojego ciała wzrasta. W gorszym przypadku, ze względu na tłumioną produkcję melatoniny, występuje bezsenność spowodowana "efektem domina" oraz zakłóceniem zegara biologicznego.

Zdecydowaliśmy się osobiście znaleźć najlepsze rozwiązanie.

Cel był niezwykle prosty- ochrona przed szkodliwym niebieskim światłem dla Twojego zdrowia!

Efekt końcowy - opracowaliśmy powłokę LED-Protect!


Więcej o świetle niebieskim
Skutek biologiczny promieniowania optycznego zależy przede wszystkim od rozkładu widmowego i ilości pochłoniętego promieniowania, czasu i częstotliwości ekspozycji oraz rodzaju eksponowanej tkanki. Ilość promieniowania pochłoniętego przez tkankę jest zależna od jej napromienienia i współczynnika odbicia.
Intensywne promieniowanie widzialne, zwłaszcza tzw. światło niebieskie, o długościach fali 400 - 500 nm, może powodować termiczne lub fotochemiczne uszkodzenia i schorzenia siatkówki oka. Promieniowanie takie występuje podczas procesów technologicznych jak np. spawanie oraz jest emitowane przez promienniki elektryczne, np. lampy do naświetlania warstw światłoczułych, monitory LED. Jest ono także składową promieniowania słonecznego docierającego do Ziemi.

W praktyce najczęściej dochodzi do uszkodzenia fotochemicznego siatkówki z uwagi na sumowanie się skutków ekspozycji w ciągu całodziennego okresu narażenia. Natomiast termiczne uszkodzenie siatkówki źródłami przemysłowymi praktycznie nie zdarza się z powodu naturalnego odruchu obronnego oka przed źródłami światła o dużej jaskrawości.
Rozróżnia się dwa rodzaje zagrożenia siatkówki oka światłem: fotochemiczne i termiczne.
Widmową skuteczność uszkodzenia fotochemicznego siatkówki określa krzywa B natomiast uszkodzenia termicznego siatkówki – krzywa R, przedstawione na rys. 3.

> Rys. 3. Względna skuteczność widmowa zagrożenia termicznego (R) i fotochemicznego (B) siatkówki (źródło: PN-T 06704: 2003)

Jak widać na rysunku 3 największa skuteczność promieniowania widzialnego w wywoływaniu uszkodzeń termicznych i fotochemicznych siatkówki przypada na zakres długości fal pomiędzy 400 a 500 nm, co odpowiada niebieskiej barwie światła.
Rodzaj wywoływanej reakcji zależy przede wszystkim od czasu ekspozycji, zakresu długości fal i jaskrawości (luminancji świetlnej) źródła promieniowania.

Ocenę zagrożenia fotochemicznego siatkówki dokonuje się dla promieniowania pasma 300 - 700 nm (pomimo, iż zakres ten formalnie obejmuje część promieniowania UVB, całe UVA i większość promieniowania widzialnego to związane z nim zagrożenie określa się powszechnie mianem zagrożenia „światłem niebieskim”).
W zależności od kąta widzenia źródła promieniowania (a) i całkowitego czasu ekspozycji (t) wyznacza się odpowiednio wartości skutecznej luminancji energetycznej (LB) lub skutecznego natężenia napromienienia (EB) z uwzględnieniem skuteczności widmowej uszkodzenia fotochemicznego siatkówki oka B.
Maksymalne dopuszczalne ekspozycje (MDE) dla zagrożenia fotochemicznego siatkówki oka promieniowaniem widzialnym w zależności od czasu ekspozycji i wielkości źródła światła przedstawiono w tablicy 1.

Tablica 1. Wartości MDE przy ocenie zagrożenia fotochemicznego siatkówki oka


Ocenę zagrożenia termicznego siatkówki dokonuje się dla źródeł emitujących w zakresie 380-1400 nm tj. promieniowanie widzialne i bliską podczerwień (IRA). W przypadku źródeł emitujących tylko promieniowanie widzialne lub emitujących zarówno promieniowanie widzialne i bliską podczerwień przyjmuje się inne kryteria i wartości MDE niż w przypadku źródeł emitujących bliską podczerwień. W przypadku oceny zagrożenia termicznego promieniowaniem widzialnym rozpatrujemy źródła o dużej jaskrawości tj. o luminancji świetlnej większej niż 1 cd/cm2 (10 000 cd/m2). W zależności od kąta widzenia źródła promieniowania (a) i jednorazowego czasu ekspozycji (ti) wyznacza się odpowiednio wartości skutecznej luminancji energetycznej (LR) z zakresu 380 - 1400 nm z uwzględnieniem skuteczności widmowej uszkodzenia termicznego siatkówki oka R. Maksymalne dopuszczalne ekspozycje (MDE) dla zagrożenia termicznego siatkówki oka promieniowaniem 380 – 1400 nm w zależności od czasu ekspozycji i wielkości źródła światła (od której zależy współczynnik Ca we wzorach na MDE) przedstawiono w tablicy 2.

Tablica 2. Wartości MDE przy ocenie zagrożenia termicznego siatkówki oka promieniowaniem z zakresu 380-1400 nm


Dla obu rodzajów uszkodzeń siatkówki oka promieniowaniem widzialnym istotną rolę odgrywa ponadto wielkość kątowa źródła promieniowania występująca dla normalnego położenia oczu pracownika, gdyż ten kąt odzwierciedla obszar siatkówki oka, na której ogniskowany jest obraz tego źródła.